OUDE Hypoforum

Johan,
Je bent als velen van ons: fysieke klachten (moe,spierpijn etc.) zie je niet als ziek zijn. Zo zijn velen van ons begonnen,...en hebben deze eerste symptomen niet erkend als een ziekte. Je negeert ze, vindt ze lastig, en gaat gewoon door.
Zo was het bij mij ook,...TOT het verder ging dan fysieke klachten, toen het ook mijn hersenen aantastte (je dom voelen, geen concentratie, problemen om met stress-situaties om te gaan. Terwijl dat voorheen anders was), toen ging ik het uiteindelijk erkennen als 'ziek-zijn'. Dat was niet makkelijk voor mij, want ik was net moeder geworden, en ging weer aan het werk. Die 'psychische' klachten werden dus zelfs heel lang genegeerd (toch logisch als 'net' moeder, en weer aan het werk moeten: logisch dat dat moeilijk is/je je niet kan concentreren etc..).
Ik MOEST het wel erkennen toen zowel mijn fysieke staat (TSH >130), als mijn psychische staat (begreep niets meer van mijn werk en had gigantische emotionele ups en downs) tegelijk explodeerden.
Wat ik wil zeggen: neem actie nu, nu je je nog niet (psychisch) ziek voelt. Fysieke moeheid kun je aan, en bewerken/managen, maar zodra je hersenen door de ziekte worden aangetast (en ik bedoel GEEN depressies,- dat had ik gelukkig nooit-, maar mijn hersenen 'deden' het gewoon niet meer) , dan heb je er geen controle meer over.
Gelukkig is bij jou al de diagnose gesteld. Ga positief de behandeling tegemoet, je hebt alle kans van slagen,...OMDAT je je nog niet ziek voelt (accepteer het wel dat je ziek bent,...ik heb dit zelfs lang genegeerd, en dacht dat ik gewoon 'een watje' was).
Ga wel rusten als je moe bent, want anders eindig je als zovelen op dit forum, die altijd TE hoge eisen aanzichzelf blijven stellen. En ik hoop dat je partner je ziekte onder/herkend: informeer haar zo goed mogelijk, zodat ze niet kan denken dat je je aanstelt en 'gewoon' lui bent. Ik wens je veel sterkte/succes en geluk. Ik denk dat jij het wel redt, je bent er (ondanks de TE late diagnose) toch nog veel eerder bij dan menigeen op dit forum.
Het ga je goed,
Ira

Hoi Johan,

Tjeemig ik kan me voorstellen dat jij bek-af bent, er is vast wel een "stapel-effect" van de vermoeidheid van je verschillende ziektes.
Dat abces lijkt me wel heel erg naar, zeg.

Eigenlijk heb ik niets meer toe te voegen aan wat Gaby zegt - ik wilde schrijven dat er heel veel klachten met de schildklier samenhangen, maar dat heeft Gaby al gezegd!
De huisarts heeft mij verteld dat ik moet denken in maanden voordat de thyrax iets gaat doen, en dat mijn cholesterol dan vanzelf naar beneden gaat. Mijn cholesterol was 8,5 maar ik krijg er geen medicatie voor omdat het vanzelf beter zal worden.

Tsja, geduld hebben dus.... maar dat zei Gaby ook al  :-D

Dus ik wil je heel veel geduld en sterkte toewensen,
enne .... doe het rustig aan wanneer dat kan, schijnt te helpen.....

Jolijt

Gaby,
Dank voor je oppepper. Ik bedoel inderdaad ft4 ipv ft3.
Jij geeft aan dat Hoge Cholestrol, verhoogde nierfunctie en verhoogde leverfunctie allen complicaties kunnen zijn van de schildklier...
Hoe zit dat met hoge bloeddruk, staat deze er wel los van? volgens mijn huisarts wel, hij verteld dat ik drie los van elkaar staande medische problemen heb, namelijk de hart en vaataandoeningen (hoge bloeddruk, hoge cholestrol), de schildklier en het abces (terugkerend). Verder heb ik trouwens ook Psoriases, hiervoor heb ik zalf, en ben ik diverse malen met UV behandelt. Mijn internist gaat nu onderzoeken of ik mogelijk suiker heb. Zou het kunnen dat ik door suikerziekte (indien dit idd zo is) niet van dit abces afkom? De internist gaat ook uitzoeken of ik Crohn heb, juist door deze steeds terugkerende kwaal. Ik heb verder geen duidelijke symptomen voor Crohn. Zou ik desondanks toch deze ziekte kunnen hebben?
Groetjes,
Johan