OUDE Hypoforum

Hello mensen, ben ik weer.

ik meot zeggen dat ik goed vooruit ga.

ben nu 5 weken aan 0.175 mcg, gaat stukken beter, maar ik ben er nog niet.

mijn benen (kuiten) willen nogal zwaar en 'verzuurd' aanvoelen.
Ben al we leen stuk helderder in mijn hoofd, heel vreemd gevoel. alsof je ineens heel wakker en geconctreerd bent, wordt je automatisch ook rustiger van merk ik.

ik kan gewoon ff buiten op mijn balkon zitten, sigaretje roken, muziek erbij.

ik heb steeds meer behoeft om alleen te zijn en veel te wandelen.

ik kán weer wandelen! Heerlijk. Maar soms werkt mijn lichaam eventjes niet mee, maar ga ik toch door. al bij al een héél verschil bij enkele maanden geleden.

ik had na 4 weken 0.175 mcg opgehoogd (zelf... stom he?) naar 0.1875 mcg.

kreeg toen flinke hyper aanval! duiizelig, angstaanvallen door hoge hartslag en enorm nerveus, jullie kennen het wel denk ik.

ben toen 2 dagen aan 0.181 mcg gegaan en u weer 175.

Voelde me toen een dag of 2 écht wel te gek! Ik was weer heel vlot en kon mijn hoofd erbij houden, en weer leuke vlotte grappen maken.

Nu zakt het weer af, maar jah, misschien maar gewoon geduld hebben.

mijn TSH was 0.026 en mijn Ft4 29 in het begin van mijn hypertijd.

ben denk ik wat te haastig, ik wil weer gaan werken enz, maar ik doe nou bij mijn vader een beetje schilderen en dat gaat ook net niet de hele dag.

kan het ook zo zijn dat door die radioactieve capsule, mijn schildklier nog steeds bezig is met vertragen?

want ik weet dat radioactieviteit een halfwaarde tijd heeft, dus hij verdwijnt nooit echt, maar halveert elke keer.

en waar kan ik die wisselvallige buien aan toeschijven? Ik heb al wat vaker woedeaanvallen de laatste tijd, dah herken ik nog van vroeger toen ik graves had, ik barste van de woede toen.

tis allemaal wel ff wennen hoor, lijkt wel alsof ik helemaal opnieuw moet beginnen met lopen, praten en denken.

vandaag heb ik wel een goede dag gehad. Ik hoop dat ik eindelijk eens stabiel wordt en de energie in mijn benen weer terug krijg.

nou, ik ga weer even afwassen en mijn huisje schoonmaken, daar hou ik van, das ook weer zoiets wat ik vroeger graag deed :)

tot snel, Pepijn

Mischien wil je iid te snel te veel.
Nou kan het daarbij ook zijn dat met de kortere dagen je iets meer moet gaan ophogen. Maar daar zou ik eerst voor laten prikken.

Gewoon effe wat gas terug voor voorlopig en je grens wat naar onderen bijstellen. Het zou zonde zijn als je ineens in een flinke dip raakt.

heeej pepijn,

ja...ik herken het!! in het begin ben je zo blij als het beter gaat dat je al snel te veel doet...je moet er even een balans in vinden en net als jou wil(de) ik ook vaak te snel te veel...nu weet ik wat ik wel en wat ik niet kan en is de lijn dus vrij stabiel en dat werkt heel fijn. ik krijg ook b12 en foliumzuur er bij en dat werkt voor mij goed.
misschien kun je eerst nog eens weer laten prikken en eens kijken wat je waardes zijn? en ik denk idd wel dat je klier nu nog even naschokt voordat ie het compleet opgeeft...hopen dat het snel is zodat je van die golven af bent!
ik lees ook dat je toch doorgaat als je lichaam niet meer kan...dat deed ik eerst ook want ik wilde er niet aan toegeven; ik ben 27, ik kan dat heus ook wel enzovoorts...maar je moet er (soms) echt wel aan toegeven want dat heeft je lichaam gewoon nodig!
succes!
liefs gwendolyn!!  :zwaai:

naschokt voordat ie het opgeeft ? Uhm, nou schrik ik me toch even

gaat ie er helemaal mee ophouden ?

Uiteindelijk wel Pepijn.

hoe kan dat nou ? het was in eerste instantie de bedoeling om met radioactief jodium ervoor te zorgen dat mijn klier kleiner werd en op de juiste snelheid ging werken.

Maar helaas, 50% van die patienten met radioactieve behandeling krijgen later een te traag werkende omdat je net iets teveel radioactief hebt gehad., zo is het mij verteld.

waarom zou hij er dan helemaal mee ophouden ?

ik dacht dat ze de slok alleen gaven om hem helemaal stil te leggen...maar ik ben geen hyper-patient geweest dus misschien klopt dat niet...

dat klopt idd niet neej, ze geven een bepaalde dosis om zo (hopelijk) een juiste hoeveelheid cellen te vernietigen.

helaas krijgt 50% van de patienten later een hypothyroïdie.

daar werd ik al voor gewaarschuwd door mijn toenmalige internist:

"Maar dan slik je gewoon elke dag een pilletje voor de rest van je leven en ben je weer in orde"

Hehe, niks was minder waar bleek later... alhoewel, ik ben gewoon 2 - 3 jaar onderbehandeld geweest.

Mjah, ik voel me wel cool de laatste tijd!

vandaag ging retegoed! Ben nu wel doodmoe hoor, en een beetje hyper achtig opgebrand gevoel.

maar jah, ik hoop morgen weer zo gaaf te zijn :)

Als dat zo is kan ik weer gewoon de hele wereld aan hoor.

zolang ik mijn energie en intelligentie en denkvermogen maar helemaal terug heb, dan vind ik het allemaal wel goed :)

tot snel mensjes en bedankt ;)

Er wordt toch trauma gedaan aan je SK, Daardoor kan je schildklier het mettertijd begeven.
Dat ding is onwijs gevoelig.

Mensen die bv een flinke klap tegen de halsstreek hebben gekregen kunnen ook hypo worden.
En als stress al van invloed is op je SK.......

ik wist het idd niet...dacht dat de klier er altijd mee op hield na een slok...sorry dan...

Ik moet hier nog mensen zien die goede ervaringen hebben met de slok. Oke nou is het ook een hypo forum, maar ik hoor nooit hier iets van andere dat iemand na de slok niet hypo werd.

ooh dan zat ik er gelukkig toch niet zo naast...
ik ken er om me heen ook geen een...allemaal hypo geworden en allemaal klier stil gelegd door/na slok...sorry pepijn...duurde bij de een wel veel langer dan bij de ander hoor...

njah, ik vraag het wel eens aan mijn internist.

het is al 7 jaar geleden die capsule, dus jah, die radioactiviteit is wel weg.

ik ben benieuwd wat hij zegt. als dat ding maar stabiel is, moet zeggen dat ik me al 2 tot 3 dagen geweldig voel, nogal agressief en energiek, maar dat is meer psychisch denk ik.

ik ken het gevoel nog wel van vroeger.

vind ik ook nie erg, ik heb er erg veel zin in om een hoop mensen te laten stikken zoals ze bij mij ook deden.

groetjes en bedankt lieve mensjes ;)

Pepijn

Hoi Pepijn,

Inderdaad eerst maar eens info vragen aan je internist, en dan weer verder.

Als je gedrag maar energiek agressief is, en niet lastig agressief dan levert het je misschien nog iets op. Laat je niet meeslepen door vervelende gedachten, als mensen je pijn gedaan hebben weten ze dat misschien niet eens, of ze zijn het al vergeten.

Dat wil niet zeggen dat je er niets mee kunt, maar wel dat je niet hetzelfde gedrag moet gaan vertonen tegen hun, [want dan ben je zelf geen haar beter, en dat wil je niet ].

Ik heb het idee dat je daar te vriendelijk voor bent, dus veel succes verder en laat je niet meeslepen in de negative dingen en gebeurtenissen.

p.s. hoe was je avondje uit?????

Groetjes,
Tijgertje

mjah, werd vanmorgen wakker, met extreem veel woede en onmacht, ik denk tegenover de situatie die is voorgevallen de afgelopen tijd dat ik weer beter aan het worden ben en besef wat er is gebeurd met me.

ik krijg mezelf weer terug, dat merk ik goed nu, maar het is zo verschrikkelijk moeilijk en onwennig.

ik word weer pepijn terwijl de rest nooit is veranderd lijkt wel.

ik schreeuw in gedachten tegen iedereen, ik wil ze vertellen wat er is gebeurd met me en dat ik weer mezelf word, maar niemand ziet het of snapt het.

nu ben ik weer rustig, kopje thee gepakt en even wat wijze spreuken gelezen, haha.

ik ga nog een moeilijke tijd tegemoet voel ik, precies hetzelfde als wat ik meemaakte toen ik hyper was en weer beter werd.

mijn woede gaat vooral over het feilt dat ik niks meer hoor van mijn ex vriendin, 7 jaar kennen we elkaar en ze laat niks horen, ik belde haar laatst en het enige wat ik hoor in haar stem is dat ze het liefste heeft dat ik ophang en oprot uit haar leven, zo intepreteer ik dat.

ik vind haar zo onmenselijk, ik ben door een hel gegaan, ik heb moeten toezien hoe ik en mijn persoonlijkheid langzaam afbrokkelde en verdween en nu word ik weer langzaam wakker en helder en ze kitsen me nog allemaal uit, zij... mijn oude vrienden, ze reageren niet meer op me zoals ze vroeger deden lijkt wel, ze zijn zo koud en harteloos allemaal ik voel gewoon een soort haat van hun, tegenover mij.

Ik ben toen veel met ze omgegaan, ik deed mijn uiterste best in die tijd om normaal over te komen, maar was erg afwezig en heb misschien verkeerde keuzes gemaakt of dingen gezegd waar ik niet achter stond, mijn reacties en manier van doen waren instinctief, dus: ik hoopte als mezelf over te komen want ik wist niet meer wie ik was, dus deed ik maar een poging om te doen alsof ik mezelf was en er niks aan de hand was.

ze denken werkelijk dat die jongen van de afgelopen 3 jaar echt pepijn was, dat maakt me zo verdrietig en woendend.

het lijkt wel alsof ik verdomme mijn excuses aan moet bieden omdat ik ziek ben geweest. alsof ik fout ben geweest, alsof ik HUN onrecht heb aagedaan.

ik weet eigenlijk niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. en zodra ik wil uitleggen wat er is gebeurd en in hoeverre deze aandoening effect heeft op heel je lichaam en geest, vinden ze je een zeur.

"ben je daar nou nog steeds mee bezig?"

ik kan het steeds beter alleen aan hoor, dat is het probleem niet, maar ik lijk wel iets kwijt te raken, iets te verliezen waar ik al die tijd van mijn ziek zijn, zo aan heb vastgeklampt, mijn oude vrienden, mijn ex vriendin mijn oude manier van leven, die ik verafschuw overigens.

Tja, valt niet mee allemaal, ik ben weer aan het veranderen, zo voelt het. ik verander in een andere pepijn en ik vind het nogal eng.

want ik weet dat ik dan heel erg meedogenloos ga zijn tegen andere mensen. Ze net zo hard en koud laten stikken zoals ze bij mij deden, ik wil ze net zoveel pijn doen als dat ze mij hebben gedaan...l

en het stomme is dat ik zo helemaal niet in elkaar zit eigenlijk.

ik ben zo niet, maar het lijkt wel alsof ik het moet doen, ik moet egoistish zijn. Ik moet ze zoveel pijn doen anders begrijpen ze nooit wat ze mij hebben aangedaan, door zomaar weg te lopen van mij, in een tijd waarop ik ze zo ontzettend hard nodig had!

nou bedankt voor het luisteren, ik ga weer even verven ;)

PS, ik stond vandaag weer op met een enorm helder gevoel ik mijn hoofd, meteen zodra ik mijn ogen open doe! de watten zijn weg, en ik voel me eigenlijk perfect!... maar die watten maken ruimte voor de waarheid en realiteit, wat ik ben kwijt geraakt allemaal door die klote ziekte, wat ik heb opgebouwd voor de zoveelste keer.

ik ben niet iemand die zielig is of tot op de dood toe vasthoudt aan die kleine dingetjes die hij is verloren, het maakt me soms eventjes gewoon zo kwaad en verdrietig.

Tot snel,

groetjes een zeer heldere, doch enigzins verdrietige Pepijn

Pepijn,

Ik begrijp dat het noeilijk is om je ex vriendin te vergeten,maar misschien moet  je jezelf niet langer kwellen en haar niet meer bellen.

Denk maar dat ze het niet waard is dat je je teruggevonden enregie aan haar kwijt speelt.

Ik had het ook heel moeilijk toen mijn man 8,5jaar geleden plots overleed.Maar met de tijd heb ik geleerd om de mooie herinneringen de bovenhand te laten nemen.

Hoewel vandaag wel een beetje moeilijk is voor me.En daarbij komt ook nog dat ik lichamelijk niet in staat ben om het graf te gaan bezoeken en dit sinds een maand of15 dus,probeer je te focussen op de mooie momenten die je gehad hebt.

Ja jezelf terug vinden is een lang proces.Hoe langer je ziek geweest bent hoe moeilijker.

Verder veel sterkte

ik weet ook gewoon dat je gelijk hebt.

tis al enkele weken geleden dat ik haar heb gebeld hoor, in totaal maar 4 keer of zo omdat ik mezelf geen pijn meer wil doen.

ben nu kije hard bezig om me eroverheen te zetten.

toch, ik wil haar niet terug, daar gaat het toaal niet om, ik wil haar duidelijk maken wat er met me is gebeurd en dat het me spijt dat ik haar zo verdrietig heb gemaakt en dat het niet mijn schuld was, ik was het niet, die dat allemaal deed. Ik was gewoon doodziek.

ik heb zelfs nog het geluk dat ze nog leeft en elke dag tegen haar kan zeggen dat ik van haar hou.

god wat voel ik me egoistisch nu zeg.

Hoi Pepijn,

Je echte vrienden leer je ook pas kennen als je ziek wordt. Toen ik Graves had, ben ik er ook een hoop kwijt geraakt...niemand begrijpt je en ze willen het op de één of andere manier ook niet.

Even over het radio actief jodium, zo'n 70% van de mensen die ra-jood krijgen worden hypo. En mij is verteld (of had ik dat nou ergens gelezen?) dat het ra-jood tot 10 jaar doorwerkt, dus dan zou het nog kunnen dat je schildklier elke keer een stukje achteruit gaat. Dus regelmatig laten prikken. Mijn internist werd zelfs boos dat ik maar 1x per jaar liet prikken...het moet vaker volgens hem.

Sterkte met alles!

Liefs, Gabriëla

Pepijn,

Je meot je niet egoistisch voelen,ik begrijp dat je het moeilijk hebt,maar probeer jezejf geen pijn te doen.
Daar heeft niemand baat bij.

Ja inderdaad Gabriella,als je ziek bent leer je je echte vrienden kennen.

Ik denk nu bij mezelf van die zogenaamde vrienden :ze zijn het niet waard dat ik mijn weinige energie daaraan verspil.

Ik kan het beter voor iets positiefs gebruiken.Hoeveel pijn ik erook van gehad heb.  

kan ik dat echt allemaal zelf bepalen ja? Want dat valt mij echt niet mee om dit onder controle te krijgen, het komt zo maar ineens opzetten, nu is het weer weg. maar over een uurtje of 10 minuten kan het weer terugkomen. Want ik ben zo ontzettend woedend, laaiend en agressief de afgelopen 2 dagen, ik weet niet waar het vandaan komt hoor

het woedt in mij als een bosbrand, zo vreemd, ik wil er vanaf, en snel, maar weet niet wat ik moet doen, ik word helemaal gek.

zo vreemd dat ik dit in een keer heb. Ben benieuwd wat mijn waardes zijn volgende keer, want als dit van mezelf komt sta ik wel even te kijken

nogmaals, bedankt voor jullie reacties

pepijn