Goedemiddag forumleden,
Graag zou ik contact willen met hypo-/hypermannen van 18 t/m 40 jaar oud.
Ik ben namelijk zelf 26 jaar en zou graag willen weten hoe mannelijke leeftijdsgenoten vooruitgingen (ja / nee). Wat zij doen etc.. Welke internist(en) zij bezoeken.
Zijn er uberhaupt jonge mannen op dit forum ??? Hoop 't.
Joris
_________________
Graag contact met hypo-/hypermannen van 18 t/m 40 jaar oud!
40 berichten
• Pagina 1 van 2 • 1, 2
Graag contact met hypo-/hypermannen van 18 t/m 40 jaar oud!
door Joris Rutjes » dinsdag 11 juli 2006 - 10:59
- Joris Rutjes
- Forumbekende
- Berichten: 200
- Geregistreerd: donderdag 06 juli 2006 - 13:28
,
:-_-: :-_-: Na vluchtige inspectie is het antwoord: optie één. 
door Marcel_K » maandag 17 juli 2006 - 23:57
ik moet ook zeggen: ik val nog nét binnen de doelgroep (er wordt gesproken van 18 tot en mét 40 jaar), dus ik kan nog gezellig een paar maanden meebabbelen.
enniewees, Joris, laat nog ff iets van je horen.
enniewees, Joris, laat nog ff iets van je horen.
-
Marcel_K - Gebruiker
- Berichten: 96
- Geregistreerd: maandag 30 mei 2005 - 14:12
door Noiram » dinsdag 18 juli 2006 - 14:14
Wanneer schrijven jullie nou iets wat houtsnijdt voor die arme Joris,
we weten nu hoe oud jullie zijn en dat jullie man beweren te zijn..... hmmmmm
Maar ......
we weten nu hoe oud jullie zijn en dat jullie man beweren te zijn..... hmmmmm
Maar ......
Noiram
143,75 mcg euthyrox,, B12 elke 2 weken. ijzer dagelijks NOW, momenteel Multi 2x extra zink en Methionine voor Methyleren B12
143,75 mcg euthyrox,, B12 elke 2 weken. ijzer dagelijks NOW, momenteel Multi 2x extra zink en Methionine voor Methyleren B12
-
Noiram - Forumverslaafde
- Berichten: 3562
- Geregistreerd: zaterdag 05 februari 2005 - 21:06
door Jos » woensdag 19 juli 2006 - 1:05
Noiram schreef:Wanneer schrijven jullie nou iets wat houtsnijdt voor die arme Joris...
Pardon, die arme Joris?
Je neemt nieuwe mannelijke forumdeelnemers wel serieus, mag ik hopen?
Mag ik je een sherry'tje aanbieden?
En Joris, ik ben dan niet van je leeftijd, ik zou je vader kunnen zijn, maar ervaring met hypothyreoïdie heb ik meer dan genoeg. Dus laat je niet afschrikken door relativerende teksten van 'soort- en lotgenoten'. Ironie is nml. ook een manier om met gezondheidsproblemen in het reine te komen. Bovendien heb ik me voorgenomen om terechtwijzingen door goedwillende hypomevrouwen in de herensociëteit met een korreltje zout te nemen.
Joris, stel concrete vragen en er zijn vast mannelijke hypo's die hun ervaringen met je willen bespreken.
Jos
,
hypo na Graves
- Jos
- Forumbekende
- Berichten: 132
- Geregistreerd: dinsdag 08 februari 2005 - 21:07
door Jogijsje » woensdag 19 juli 2006 - 12:30
Jos schreef:Noiram schreef:Wanneer schrijven jullie nou iets wat houtsnijdt voor die arme Joris...
Pardon, die arme Joris?
Je neemt nieuwe mannelijke forumdeelnemers wel serieus, mag ik hopen?
Mag ik je een sherry'tje aanbieden?
En Joris, ik ben dan niet van je leeftijd, ik zou je vader kunnen zijn, maar ervaring met hypothyreoïdie heb ik meer dan genoeg. Dus laat je niet afschrikken door relativerende teksten van 'soort- en lotgenoten'. Ironie is nml. ook een manier om met gezondheidsproblemen in het reine te komen. Bovendien heb ik me voorgenomen om terechtwijzingen door goedwillende hypomevrouwen in de herensociëteit met een korreltje zout te nemen.
Joris, stel concrete vragen en er zijn vast mannelijke hypo's die hun ervaringen met je willen bespreken.
Jos
hypo na Graves
Ik was het even vergeten --> Mars en Venus, maar weet het weer
:zwaai:
doeiii
groeten,
Jennie
Het gras bij de buren is niet altijd groener. Het hangt er maar van af hoe het licht er op valt.
Tom Lewis
Jennie
Het gras bij de buren is niet altijd groener. Het hangt er maar van af hoe het licht er op valt.
Tom Lewis
- Jogijsje
- Forumverslaafde
- Berichten: 1932
- Geregistreerd: donderdag 27 januari 2005 - 15:50
door Oli4 » vrijdag 21 juli 2006 - 13:36
Hoi,
Ik ben een hypoman, 30 jaar inmiddels. Diagnose in augustus 2003, heel erg lang onbehandeld mee rondgelopen (zeker vanaf de middelbare school). Volgens mij staat er een lap tekst in mijn profiel...
Mijn waarden waren bij diagnose erg slecht; Ik was er duidelijk op tijd bij, want volgens mij zouden in het halve jaar erna een stel organen zijn uitgevallen (mijn lever in ieder geval). Ik kon in ieder geval bijna niets meer (ik studeerde toentertijd, hooguit 2 uur per dag gemiddeld; sliep van 0.00 tot 10.30 uur (en een groot deel van de avond). Gelukkig ben ik wel afgestudeerd, helaas heb ik alleen geen betaalde baan. Ik zit in de bijstand, met vrijwilligerswerk voor ongeveer 20 uur per week, zonder verdere sollicitatieplicht. Ik mag dit vrijwilligerswerk nog jaren volhouden, dus van de autoriteiten heb ik gelukkig geen last. Maar ja, ik zal vermoedelijk nooit een baan krijgen waar ik voor heb gestudeerd (Sociale Geografie & Planologie a.d. Universiteit Utrecht). Ik loop in veel dingen erg achter, en dat is flink vervelend. Mijn vrienden en vriendinnen wonen samen, kopen huizen en appartementen, sommige maken reeds carriere... Erg irritant op jonge leeftijd allemaal. Deze ziekte krijgen tijdens je studie zou eigenlijk verboden moeten worden. Hoe moet je nu je leven een beetje goed opbouwen, als je jezelf niet vooruit weet te branden... Maar het komt allemaal goed, alleen op een andere manier dan je altijd gedacht heb. En heel veel hypo's functioneren toch heel behoorlijk. Geduld is het toverwoord!!
groetjes he.... En mijn e-mail adres staat ook in mijn profiel..
Oli4
Ik ben een hypoman, 30 jaar inmiddels. Diagnose in augustus 2003, heel erg lang onbehandeld mee rondgelopen (zeker vanaf de middelbare school). Volgens mij staat er een lap tekst in mijn profiel...
Mijn waarden waren bij diagnose erg slecht; Ik was er duidelijk op tijd bij, want volgens mij zouden in het halve jaar erna een stel organen zijn uitgevallen (mijn lever in ieder geval). Ik kon in ieder geval bijna niets meer (ik studeerde toentertijd, hooguit 2 uur per dag gemiddeld; sliep van 0.00 tot 10.30 uur (en een groot deel van de avond). Gelukkig ben ik wel afgestudeerd, helaas heb ik alleen geen betaalde baan. Ik zit in de bijstand, met vrijwilligerswerk voor ongeveer 20 uur per week, zonder verdere sollicitatieplicht. Ik mag dit vrijwilligerswerk nog jaren volhouden, dus van de autoriteiten heb ik gelukkig geen last. Maar ja, ik zal vermoedelijk nooit een baan krijgen waar ik voor heb gestudeerd (Sociale Geografie & Planologie a.d. Universiteit Utrecht). Ik loop in veel dingen erg achter, en dat is flink vervelend. Mijn vrienden en vriendinnen wonen samen, kopen huizen en appartementen, sommige maken reeds carriere... Erg irritant op jonge leeftijd allemaal. Deze ziekte krijgen tijdens je studie zou eigenlijk verboden moeten worden. Hoe moet je nu je leven een beetje goed opbouwen, als je jezelf niet vooruit weet te branden... Maar het komt allemaal goed, alleen op een andere manier dan je altijd gedacht heb. En heel veel hypo's functioneren toch heel behoorlijk. Geduld is het toverwoord!!
groetjes he.... En mijn e-mail adres staat ook in mijn profiel..
Oli4
- Oli4
door Wtje » maandag 31 juli 2006 - 18:34
Hier nog een die aan het studeren was aan de universiteit van Utrecht maar dan Milieukunde mag ik me hierbij van harte aansluiten bij jouw woorden ... het zou inderdaad verboden moeten worden, ik ben overigens een vrouw van 31. Mensen zeggen vaak goh wat moeilijk je bent nog zo jong ... en dan reageer ik niet echt, ik wil er helemaal niet bij stilstaan eigenlijk.
En ja het komt inderdaad echt wel goed alleen anders (ben bijvoorbeeld met mijn vriend baanloos en ziek een jaartje in London gaan wonen, aparte ervaring :)) en allemaal wat langzamer. Maar het geeft raar genoeg ook heel veel focus. Sommige vrienden mogen dan op het carrierepad zijn maar zij hebben ook nergens anders meer tijd voor en dat is ook erg jammer als je 30 bent en je jezelf helemaal over de kop aan het werken bent. Jong ben je ook geen tweede keer.
Groetjes en Joris kom nou weer eens langs, d'r zijn hier allemaal hele aardige mensen die met je willen kletsen!
En ja het komt inderdaad echt wel goed alleen anders (ben bijvoorbeeld met mijn vriend baanloos en ziek een jaartje in London gaan wonen, aparte ervaring :)) en allemaal wat langzamer. Maar het geeft raar genoeg ook heel veel focus. Sommige vrienden mogen dan op het carrierepad zijn maar zij hebben ook nergens anders meer tijd voor en dat is ook erg jammer als je 30 bent en je jezelf helemaal over de kop aan het werken bent. Jong ben je ook geen tweede keer.
Groetjes en Joris kom nou weer eens langs, d'r zijn hier allemaal hele aardige mensen die met je willen kletsen!
- Wtje
- Gebruiker
- Berichten: 93
- Geregistreerd: dinsdag 11 oktober 2005 - 11:11
door Marcel_K » woensdag 02 augustus 2006 - 16:10
nou, je houdt de vakliteratuur over mannen wel bij, merk ik. ;-)dineke schreef:JA heb laatst ook de Libelle gelezen
ik heb verder in Tilburg gestudeerd en ± 1 jaar geklojood met betaalde klussen, vrijwilligerswerk, baanloos, e.d. Het is daarna gelukkig allemaal goed gekomen, nu met Thyrax nog beter. :bier:
-
Marcel_K - Gebruiker
- Berichten: 96
- Geregistreerd: maandag 30 mei 2005 - 14:12
begrenzing
door @ » vrijdag 08 september 2006 - 0:06
Hoi Joris,
Vanwaar je afkadering in leeftijd en geslacht?
Hypo is hypo, of je nou wel of geen grijze haren of piemel hebt. Toch?
Ben benieuwd hoe het nu met je gaat want je bent al een tijdje stil.
Heb je nu een goede endo, ben je bij VL geweest?
Heb je medicijnen, diagnose? (andere volgorde)
Ik hoor het graag, het delen van je ervaringen kan andere (mannen) helpen!
Groetje,
***
Vanwaar je afkadering in leeftijd en geslacht?
Hypo is hypo, of je nou wel of geen grijze haren of piemel hebt. Toch?
Ben benieuwd hoe het nu met je gaat want je bent al een tijdje stil.
Heb je nu een goede endo, ben je bij VL geweest?
Heb je medicijnen, diagnose? (andere volgorde)
Ik hoor het graag, het delen van je ervaringen kan andere (mannen) helpen!
Groetje,
***
-
@ - Forumverslaafde
- Berichten: 1597
- Geregistreerd: maandag 20 februari 2006 - 19:31
door Pepijn » dinsdag 19 september 2006 - 11:47
he joris, ik snap je wel denk ik wat betreft die vraag naar leeftijd, maar dat lijkt me tegelijkertijd geen belangrijk discussie punt.
ik ben zelf ook 26 en wil gewoon graag verder met mijn leven, maar dat lukt niet echt op deze manier. (hypo).
mensen van onze leeftijd verkeren in een bepaalde sociale kring waarin je toch met je ziekte om moet leren gaan, althans, tot je weer 100% goed functioneert natuurlijk ;).
ben zelf net mijn vriendin kwijtgeraakt en enkele vrienden door deze aandoening en ben toen zelf wezen winkelen met mijn dosis.
Ik gebruikte al 2 jaar 150 mcg thyrax, maar mijn schildklier is schijnbaar toch langzamer gaan werken door mijn radioactieve slok enkele jaren geleden.
dus de symptomen die bleven eigenlijk sterk aanwezig. TSH van 2.22 had ik. T4 van 20
heb toen zelf enkele weken geleden mijn dosis verhoogd naar 225 mcg, uit pure wanhoop en boosheid omdat de internist mij niet geloofde en me naar huis stuurde met anti depressiva. Ik heb dit 4 dagen gedaan, en ben toen weer over gestapt op 150 en een dag later (na bezoek aan internist en overleg met hem) heb ik nu 175 mcg.
ik ben de laatste dagen erg aan het hyperen, word er een beetje gek van, maar jah, das mijn eigen schuld, komt wel goed.
ik hoop dat ik over enkele weken mij weer stabiel voel, want nu zit ik echt in een achtbaan! maar jah, eigen schuld zoals ik al zei.
ik kreeg net weer een aanval, vandaar dat ik jullie dan ff opzoek, dan word ik meestal wat rustiger.
dadelijk ga ik naar het erbeidsbureua, ff een baantje zoeken.
een simpel baantje van 9 tot 5, licht werk zonder na te denken.
en als ik beter ben ga ik lekker naar school of zo, kortom, wéér beginnen met mijn leven op te bouwen. Heb vroeger ziekte van graves gehad van mijn 13de tot mijn 20ste, en op mijn 23 kreeg ik weer een hypo, pfff.
Heb eigenlijk nooit echt van start kunnen gaan.
nou ik ga weer aan de gang zo goed en zo kwaad als het gaat.
succes joris!
tot snel, Pepijn
ik ben zelf ook 26 en wil gewoon graag verder met mijn leven, maar dat lukt niet echt op deze manier. (hypo).
mensen van onze leeftijd verkeren in een bepaalde sociale kring waarin je toch met je ziekte om moet leren gaan, althans, tot je weer 100% goed functioneert natuurlijk ;).
ben zelf net mijn vriendin kwijtgeraakt en enkele vrienden door deze aandoening en ben toen zelf wezen winkelen met mijn dosis.
Ik gebruikte al 2 jaar 150 mcg thyrax, maar mijn schildklier is schijnbaar toch langzamer gaan werken door mijn radioactieve slok enkele jaren geleden.
dus de symptomen die bleven eigenlijk sterk aanwezig. TSH van 2.22 had ik. T4 van 20
heb toen zelf enkele weken geleden mijn dosis verhoogd naar 225 mcg, uit pure wanhoop en boosheid omdat de internist mij niet geloofde en me naar huis stuurde met anti depressiva. Ik heb dit 4 dagen gedaan, en ben toen weer over gestapt op 150 en een dag later (na bezoek aan internist en overleg met hem) heb ik nu 175 mcg.
ik ben de laatste dagen erg aan het hyperen, word er een beetje gek van, maar jah, das mijn eigen schuld, komt wel goed.
ik hoop dat ik over enkele weken mij weer stabiel voel, want nu zit ik echt in een achtbaan! maar jah, eigen schuld zoals ik al zei.
ik kreeg net weer een aanval, vandaar dat ik jullie dan ff opzoek, dan word ik meestal wat rustiger.
dadelijk ga ik naar het erbeidsbureua, ff een baantje zoeken.
een simpel baantje van 9 tot 5, licht werk zonder na te denken.
en als ik beter ben ga ik lekker naar school of zo, kortom, wéér beginnen met mijn leven op te bouwen. Heb vroeger ziekte van graves gehad van mijn 13de tot mijn 20ste, en op mijn 23 kreeg ik weer een hypo, pfff.
Heb eigenlijk nooit echt van start kunnen gaan.
nou ik ga weer aan de gang zo goed en zo kwaad als het gaat.
succes joris!
tot snel, Pepijn
2x radioactieve slok 1998/99
Hypo vanaf 2001 ongeveer.
Behandeld vanaf sept. 2004 met 150 mcg.
175 mcg thyrax vanaf sept 2006.
TSH 0.06
FT4 24
FT3 6.0
April 2007 om de dag 175 dan 150 mcg
Juni 2007 terug op 150 mcg.
sept 2007 terug op 125 mcg.
Hypo vanaf 2001 ongeveer.
Behandeld vanaf sept. 2004 met 150 mcg.
175 mcg thyrax vanaf sept 2006.
TSH 0.06
FT4 24
FT3 6.0
April 2007 om de dag 175 dan 150 mcg
Juni 2007 terug op 150 mcg.
sept 2007 terug op 125 mcg.
-
Pepijn - Veteraan
- Berichten: 292
- Geregistreerd: zaterdag 26 maart 2005 - 3:27
- Woonplaats: Eindhoven, Noord-brabant
door Anne3 » maandag 13 november 2006 - 14:16
Om met studeren-werk-en hypo geconfronteerd te worden hoef je geen 30 te zijn hoor.
Ik ben 56 en heb 3jr. geleden ook een studie en nu mijn werk na 15jr. bij dezelfde baas gewerkt te hebben moeten opgeven.
Hierin is de hypo een belangrijke storings factor (geweest).
En ik kan je vertellen dat dit niet mee valt, ik zit nu letterlijk in dat zogenaamde open gat die ik op een andere manier moet zien op te vullen, maar nu inclusief die Jappanner (Hashimoto).
Als het dan toch moet weet ik wel leuker mannen te bedenken om naast mijn eigen man mee verder te moeten leven.
Ik heb het gevoel in een soort wachtruimte te zitten.
De ene deur heb ik gesloten maar weet nog niet zo goed welke ik nu moet openen.
Voorzichtig zet ik wat deuren op een kiertje om te kunnen bekijken wat er achter zit...
En ik moet ook wennen aan het mezelf centraal zetten met de Jappanner want dat is wel steeds wat hij doet. Hij zegt me constant hé, je dacht om mij heen te kunnen nou mooi niet!
Ik ben het ook met wtje eens, hij heeft ook een positief effect, die Jappanner laat me namelijk gedwongen dingen doen of mezelf in een richting ontwikkelen waar een gezond mens meestal niet bij stil staat.
Carriëre maken alleen maakt niet gelukkig.....die Japanner zorgt ervoor dat ik op een andere manier naar mezelf en mijn mogelijkheden en omgeving moet kijken, dit is bijna al een studie opzich, ik doe er inmiddels al 2jr. (incl. huiswerk) over samen met de psycholoog. Volgens haar is dat helemaal niet zo lang......ik weet dat ook wel (vanuit mijn eigen werk ervaring).
Maar ja, ook oud zijn doe je maar een keer......
pfff. het lijken wel wijze woorden van een oud mens :-D
Ik ben 56 en heb 3jr. geleden ook een studie en nu mijn werk na 15jr. bij dezelfde baas gewerkt te hebben moeten opgeven.
Hierin is de hypo een belangrijke storings factor (geweest).
En ik kan je vertellen dat dit niet mee valt, ik zit nu letterlijk in dat zogenaamde open gat die ik op een andere manier moet zien op te vullen, maar nu inclusief die Jappanner (Hashimoto).
Als het dan toch moet weet ik wel leuker mannen te bedenken om naast mijn eigen man mee verder te moeten leven.
Ik heb het gevoel in een soort wachtruimte te zitten.
De ene deur heb ik gesloten maar weet nog niet zo goed welke ik nu moet openen.
Voorzichtig zet ik wat deuren op een kiertje om te kunnen bekijken wat er achter zit...
En ik moet ook wennen aan het mezelf centraal zetten met de Jappanner want dat is wel steeds wat hij doet. Hij zegt me constant hé, je dacht om mij heen te kunnen nou mooi niet!
Ik ben het ook met wtje eens, hij heeft ook een positief effect, die Jappanner laat me namelijk gedwongen dingen doen of mezelf in een richting ontwikkelen waar een gezond mens meestal niet bij stil staat.
Carriëre maken alleen maakt niet gelukkig.....die Japanner zorgt ervoor dat ik op een andere manier naar mezelf en mijn mogelijkheden en omgeving moet kijken, dit is bijna al een studie opzich, ik doe er inmiddels al 2jr. (incl. huiswerk) over samen met de psycholoog. Volgens haar is dat helemaal niet zo lang......ik weet dat ook wel (vanuit mijn eigen werk ervaring).
Maar ja, ook oud zijn doe je maar een keer......
pfff. het lijken wel wijze woorden van een oud mens :-D
-
Anne3 - Forumverslaafde
- Berichten: 1182
- Geregistreerd: zaterdag 05 februari 2005 - 23:27
- Woonplaats: N.Holland
door Joris Rutjes » dinsdag 14 november 2006 - 9:38
Anne,
Jazeker, ik ben in de afgelopen zes jaar ook in een andere visie op het leven terecht gekomen. Prioriteiten liggen geheel anders. Ook wanneer ik straks een stuk beter zal zijn, is dit voorgoed in positieve zin veranderd. Veel meer genieten, liefde, zeer negatieve mensen al uit m'n leven getrapt, carierre staat zo'n beetje onderaan de prioriteitenladder. Als ik ooit weer deels aan 't werk mag komen in iets (simpels) wat ik leuk vind, ben ik al dolblij.
Wat kun jij momenteel allemaal al / nog wel, Anne?
Fijne dag.
Bedankt voor je bericht.
J
Jazeker, ik ben in de afgelopen zes jaar ook in een andere visie op het leven terecht gekomen. Prioriteiten liggen geheel anders. Ook wanneer ik straks een stuk beter zal zijn, is dit voorgoed in positieve zin veranderd. Veel meer genieten, liefde, zeer negatieve mensen al uit m'n leven getrapt, carierre staat zo'n beetje onderaan de prioriteitenladder. Als ik ooit weer deels aan 't werk mag komen in iets (simpels) wat ik leuk vind, ben ik al dolblij.
Wat kun jij momenteel allemaal al / nog wel, Anne?
Fijne dag.
Bedankt voor je bericht.
J
- Joris Rutjes
- Forumbekende
- Berichten: 200
- Geregistreerd: donderdag 06 juli 2006 - 13:28
door Anne3 » dinsdag 14 november 2006 - 10:50
Wat ik zoal momenteel kan en doe?
Ik probeer op mijn goede dagen leuke (actieve) dingen te doen, zoals:
schilderen (zie foto album), wandelen, fietsen, winkelen, uitgaan, sociale contacten onderhouden. ( mijn man en ik hebben 6 kinderen en 5 kleinkinderen dus die houden mij ook wel actief)
Ik ga met vrienden of man weekendjes weg.
Doe "iets" achterstalligs in het huishouden.
Soms ben ik iets te enthousiast en moet ik echt weer een paar dagen pauze houden en toegeven aan de vermoeidheid die me dan overvalt.
Dat zijn dagen dat mijn hoofd weer als een wattebol voelt en ik veel slaap en spierpijn heb kortom alle hypo klachten terug krijg.
Gelukkig niet meer zo heel erg als in het begin, maar toch..
Dat zijn dagen dat ik alleen maar wat aan tuttel binnens huis,
en dan als vanzelfs ook meer achter de computer duik.
Ik mis ontzettend de sociale contacten op deze dagen.
Ik ben een communicatief mens en houd van mensen en compenseer dat dan op deze manier.
Verder doe ik dan echt alleen de dingen waar ik echt niet onder uit kan.
Dat aanvoelen van wanneer wel iets doen en wanneer niet en dat ook kenbaar durven maken naar anderen toe gaat me gelukkig ook steeds beter af.
Jammer genoeg zit werken er voor mij "nog" niet of misschien wel helemaal niet meer in.
Ik hoop wel nog wat stabieler te worden en dan weer eens partime ergens iets leuks te kunnen gaan doen dat lijkt mij heerlijk.
Maar dat kan dan natuurlijk ook iets als vrijwilligers werk zijn.
Weer onder de mensen zijn, iets te vertellen hebben thuis.
Ik mis het in een team werken, ergens samen voor staan en gaan.
De waardering daarvoor en o.a. daar je voldoening uit halen.
Maar ik zal de zin van mijn leven nu eerst bij mijzelf en dicht bij huis vandaan moeten halen.
Ik ben aan het leren meer te luisteren naar mijn gevoel en minder naar wat ik volgens (de mijzelf aangeleerde, opgelegde normen en waarden) zou moeten.
Dat gaat me wel steeds beter af.
Ik geniet meer van kleine dingen en besef dat ik blij moet zijn met wat ik kan en aan liefde krijg van uit mijn omgeving.
In feite staan er nu heel veel deuren open.
Alle dingen waar ik door mijn werk in beperkt werd zijn nu weg.
Zeën van ruimte......daar moet ik naast de rotdagen toch iets waardevols voor mezelf mee kunnen doen??
Gaat het jou gemakkelijk af, je dagen "zinvol" in te vullen?
Ik probeer op mijn goede dagen leuke (actieve) dingen te doen, zoals:
schilderen (zie foto album), wandelen, fietsen, winkelen, uitgaan, sociale contacten onderhouden. ( mijn man en ik hebben 6 kinderen en 5 kleinkinderen dus die houden mij ook wel actief)
Ik ga met vrienden of man weekendjes weg.
Doe "iets" achterstalligs in het huishouden.
Soms ben ik iets te enthousiast en moet ik echt weer een paar dagen pauze houden en toegeven aan de vermoeidheid die me dan overvalt.
Dat zijn dagen dat mijn hoofd weer als een wattebol voelt en ik veel slaap en spierpijn heb kortom alle hypo klachten terug krijg.
Gelukkig niet meer zo heel erg als in het begin, maar toch..
Dat zijn dagen dat ik alleen maar wat aan tuttel binnens huis,
en dan als vanzelfs ook meer achter de computer duik.
Ik mis ontzettend de sociale contacten op deze dagen.
Ik ben een communicatief mens en houd van mensen en compenseer dat dan op deze manier.
Verder doe ik dan echt alleen de dingen waar ik echt niet onder uit kan.
Dat aanvoelen van wanneer wel iets doen en wanneer niet en dat ook kenbaar durven maken naar anderen toe gaat me gelukkig ook steeds beter af.
Jammer genoeg zit werken er voor mij "nog" niet of misschien wel helemaal niet meer in.
Ik hoop wel nog wat stabieler te worden en dan weer eens partime ergens iets leuks te kunnen gaan doen dat lijkt mij heerlijk.
Maar dat kan dan natuurlijk ook iets als vrijwilligers werk zijn.
Weer onder de mensen zijn, iets te vertellen hebben thuis.
Ik mis het in een team werken, ergens samen voor staan en gaan.
De waardering daarvoor en o.a. daar je voldoening uit halen.
Maar ik zal de zin van mijn leven nu eerst bij mijzelf en dicht bij huis vandaan moeten halen.
Ik ben aan het leren meer te luisteren naar mijn gevoel en minder naar wat ik volgens (de mijzelf aangeleerde, opgelegde normen en waarden) zou moeten.
Dat gaat me wel steeds beter af.
Ik geniet meer van kleine dingen en besef dat ik blij moet zijn met wat ik kan en aan liefde krijg van uit mijn omgeving.
In feite staan er nu heel veel deuren open.
Alle dingen waar ik door mijn werk in beperkt werd zijn nu weg.
Zeën van ruimte......daar moet ik naast de rotdagen toch iets waardevols voor mezelf mee kunnen doen??
Gaat het jou gemakkelijk af, je dagen "zinvol" in te vullen?
-
Anne3 - Forumverslaafde
- Berichten: 1182
- Geregistreerd: zaterdag 05 februari 2005 - 23:27
- Woonplaats: N.Holland
40 berichten
• Pagina 1 van 2 • 1, 2
Keer terug naar Herensociëteit
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast