OUDE Hypoforum

Ik zou graag me verhaal hier kwijt willen hoe ik er achter ben gekomen dat ik de ziekte van graves heb. Het is me eergisteren verteld dat ik de ziekte van graves had.

Ik zit er al een aantal maanden mee dat ik snel me energie kwijt ben snel tnaspireer snel gestrest raakt prikkelbaar, angstig, opgejaagt en ongeduldig ben.
Ik doe de opleiding orientatie jaar koninklijke landmacht ik heb nu al 9 weken in het leger gezeten bij de verbindingsdienst. 2 weken geleden ben ik begonnen me de AMO (algeme militaie opleiding). Daar bben ik erachter gekomen dat er iets "mis" met me was. Het begon met de conditie test waarbij je binnen 12 minutuen minimaal 2400 meter moest rennen. Ik haalde bij die test maar 1800 meter, terwijl ik meestal wel bijna de 2400 meter haal. Ik vond dit al heel raar. later op die dag moesten we allemaal aantreden op de gang voor onze slaapkamers. Ik stond daar te zweten als een gek. De sergeant (onze instructeur)zag dat en zei er wat over (niets negatiefs) later die avond moest ik bij de sergeant komen daar had ik een breakdown zoals ze dat noemen. Alle stres en angst kwam eruit in de vorm van verdriet en huilen. Ik vertelde het verhaal dat ik snel zweet en snel moe en snel gestrest raakt de laatste tijd en hij stelde voor dat ik naar de arts van het leger ging. Eenmaal daar heb ik weer me verhaal gedaan  en heb ik daar bloed laten prikken, hij zei ook dat het misschien met me schildklier te maken had, maar wist het niet zeker. Hij adviseerde dat ik ook bij de huisarts bloed moest laten prikken. De volgende week toen ik weer thuis was, heb ik gelijk bloed laten prikken. Twee dagen later belde de assistente van de huisarts en zei dat ik naar het ziekenhuis moest om me daar verder te laten controlere. Zo gezegd zo gedaan, dus eenmaal daar constateerde zij dat ik de ziekte van graves had. Ik heb medicijnen gekregen nu moet ik nog een scan maken weer bloed laten prikken naar de oogarts nog een scan maken en weer naar het ziekenhuis voor controle en weet ik veel wat allemaal nog meer.

Het is gewoon heel snel gegaan dat ik het nog niet kan geloven. Nu dat ik op het internet aan het zoeken ben wat deze ziekte nou precies is begin ik het steeds meer te begrijpen en te geloven. Want ik had altijd gedacht dat het zweten angst zenuwe en stres en alles wat er verder gebeurd altijd tussen me oren zat. Ik ben nu aan de ene kant blij dat ik weet wat het is en aan de ene kant ben ik ook teleurgesteld. Ik heb het leger vrijwillig opgegeven het leger was altijd een jongensdroom van mij geweest.
Het is raar om het uit te leggen maar ik kan het nog steeds niet echt helemaal geloven. Het is gewoon allemaal raar, ik weet eerlijk gezegd niet meer wat ik moet denken. Ik hoop dat ik op deze forum meer duidelijkheid krijg en meer ga snappen.

groetjes
maurice

Hoi Maurice,

Welkom hier.

Wat ellendig voor je allemaal.
En ook heel jammer dat je je droom hebt moeten opgeven.
Maar misschien is het mogelijk dat als graves tot rust is
gekomen dat je hem weer oppakt?

Weet je dat er een speciaal Graves forum is. Daar kun je
echt praten met lotgenoten.
Op dit forum hebben de meeste mensen de ziekte van Hashimoto of een andere vorm van hypothyreoidie (is een traagwerkende schildklier).
Er komen hier ook wel ex graves patienten die na behandeling hypo zijn geworden.

Maar wil je echt met lotgenoten praten ga dan naar het Graves forum.

Ik wens je heel veel sterkte met alles en hopelijk voel je je snel wat beter zodat je je leven weer enigszins kunt oppakken.

groetjes Karin-2

Hoi Maurice,

welkom hier  :zwaai:
Wat een verhaal zeg... klinkt niet erg leuk  :boos3:  maar dat is het natuurlijk ook niet.

Zoals Karin als zegt is dit inderdaad een forum voor mensen met een te traag werkende schildklier.
Als je de ziekte van Graves hebt, werkt je schildklier te snel.
Dit wilt natuurlijk niet zeggen dat niet niet welkom bent.
In tegendeel zelfs  ;-)

Ikzelf ben 15 jaar, en mijn schildklier werkt waarschijnlijk te traag. Ben nu met een aantal dingen bezig, zodat ik meer duidelijkheid krijg.


Normaals welkom!

Anne